Het nieuwe Kamertheater
Het nieuwe Kamertheater is het geheel verbouwde houten gebouwtje dat tot de zomer van 2014, dienst deed als tijdelijke woning van Manja en haar gezin. Zij woonden hierin tijdens de restauratie van hun boerderij, een rijks-monument.
In de 2e helft van 2015 verbouwde Manja samen met haar broer Peter en diverse vrienden het gebouwtje tot een ideaal theatertje. Haar vader van 83 hielp met het schilderwerk.
Het gebouwtje is groot-deels verbouwd met hout dat al jaren en jaren opgeslagen lag in éen van de 36 schuurtjes die op het erf van de boerderij stonden toen de familie hier kwam wonen, zoals de vloer en een groot deel van het dak. Een wand van de serre en entree bestaat uit een oude pui van het voormalige spoorwachters-huisje uit vervlogen tijden van de nu onbewaakte spoorweg overgang.
De theatergordijnen, de theaterlampen en de tribune zijn mee-verhuisd vanuit het theater in Amsterdam. De maten zijn aangepast, want Het nieuwe Kamertheater is groter dan het oude.
Het Kamerheater in Amsterdam
Het Kamertheater, foto: Kees Hummel
In februari 2000 opende het Kamertheater haar deuren in Amsterdam met de voorstelling “Dansend Requiem”. Het Kamertheater was tot de zomer van 2010 gesitueerd in het huis van Manja, waarin ze woonde met haar man Rob en kinderen Julia, Sebastiaan en Merlijn. Op woensdag en soms op zondag werd de achterkamer omgebouwd in een uur: bank eruit, tribune of bankjes erin. De serre was het toneel. Al is het Kamertheater miniatuur, het is een echt theater. Inclusief zwart doek en rode velours gordijnen.
Nu is het Kamertheater gelegen op het erf van de huidige woning van Manja en haar gezin in Almen.
Manja Bedner is theatermaker. Zij volgde de Toneelacademie in Maastricht en zij studeerde Theaterwetenschappen in Amsterdam. Zij liep al lang met de ideeën voor een kamertheater rond, waarbij ze zich onder andere liet inspireren door de acteur Peter van der Linden, die in zijn huis in Den Haag een verteltheater heeft en de Poolse theatervernieuwer Jerzy Grotowski.
“Er is maar één element waarvan film en televisie het theater niet kunnen beroven:
de nabijheid van een levend mens.[…]
Daarom is het nodig de afstand tussen acteur en publiek af te schaffen.
Laat de meest drastische scènes maar vlak voor de ogen van de toeschouwer plaatsvinden zodat hij binnen armbereik van de acteur is,
zijn adem kan voelen en zijn zweet kan ruiken.
Dit noopt tot een Kamertheater.”
citaat van Jerzy Grotowski
z/w foto’s: Julie Hrudova
“Toen we in dit huis trokken wist ik dat het hier zou gaan gebeuren. Het is groot genoeg en toch intiem”. Manja ziet het Kamertheater overigens ook als een vrijplaats. “Hier hoef ik geen trendy theoriën op te hangen voordat ik aan de slag kan gaan. Het Kamertheater is een plek waar ik mijn ideeën zonder omhaal kan realiseren met mensen waarmee ik graag werk.”
Sinds de opening is er veel gebeurd en hebben we gezien dat veel van de artistieke ideeën in de praktijk echt werken. De besloten ruimte en de geringe hoeveelheid publiek maken dat er iedere voorstelling opnieuw een intieme sfeer ontstaat, die de acteurs een impuls geeft om zo zuiver mogelijk te spelen. Het Kamertheater vraagt om millimeterwerk. Alles is zichtbaar. Je gaat op je bek als je niet heel zuiver speelt en jezelf kwetsbaar opstelt. Na afloop blijven de acteurs tussen het publiek en ontstaat er vaak een leuk contact; een belangrijke pijler van het Kamertheater.
